Eeuwenlang hebben vrouwen te maken gehad met geweld en discriminatie, uitsluiting van invloedssfeer en machtsrol, en worden ze geconfronteerd met specifieke risico's en ervaren ze hogere barrières bij het zoeken naar gerechtigheid dan mannen. Toch staan vrouwelijke arbeiders en vakbondsleden vaak centraal in de strijd voor arbeidersrechten.
Weinig kledingarbeiders krijgen een leefbaar loon, maar vrouwelijke kledingarbeiders worden minder betaald dan mannen met minder promotiekansen, waardoor hun loon laag blijft. Vrouwen worden vaak beroofd van sociale bescherming, gelijke behandeling en eerlijke arbeidsnormen, wat kan betekenen dat er geen zwangerschapsverlof is, dat er geen patriarchale kaders in de besluitvorming worden opgenomen, dat er geen kinderopvang is en dat er onveilig naar het werk kan worden gereisd. Sommige vrouwelijke werknemers worden gedwongen om verplichte zwangerschapstests te doen.
Niet alleen delen vrouwen een groot deel van het werk in de waardeketens van de kleding, ze vormen ook vaak de ruggengraat van hun families en hun gemeenschappen. Deze onbetaalde arbeid, in combinatie met discriminatie op de werkplek, betekent dat ze in een positie van grotere kwetsbaarheid worden geplaatst dan hun mannelijke tegenhangers.
Om een rechtvaardige transitie te bereiken, moet de reorganisatie van de mode-industrie worden gecentreerd rond de principes van ecofeminisme, het erkennen, waarderen en de-genderen van zorgwerk voor werknemers en de planeet.
We kunnen geen rechtvaardige wereld bereiken zonder seksisme uit te roeien en de noodzaak van gelijkheid en rechtvaardigheid op weg naar een rechtvaardige transitie te bevorderen. Beleid en praktijken moeten diversiteit en inclusie op alle niveaus van de industrie bevorderen. Het versterken van de positie van vrouwelijke werknemers door middel van capaciteitsontwikkeling en voorlichting over hun rollen en rechten op het werk is essentieel bij het omscholen en opklimmen naar een rechtvaardige transitie.
Deel