yardım et

Katılımcı süreç, belirli bir konuyu tanımlamak ve bu konuda bir karar vermek amacıyla yapılan bir dizi katılımcı faaliyettir (örneğin, önce bir anket doldurmak, ardından önerilerde bulunmak, bunları yüz yüze veya sanal toplantılarda tartışmak ve son olarak önceliklendirmek).

Katılımcı süreçlere örnek olarak şunlar verilebilir: komite üyelerini seçme süreci (önce adaylıkların sunulduğu, sonra tartışıldığı ve son olarak bir adaylığın seçildiği), katılımcı bütçeler (tekliflerin yapıldığı, ekonomik olarak değerlendirildiği ve mevcut parayla oylandığı), stratejik bir planlama süreci, bir yönetmelik veya normun işbirlikçi taslağının hazırlanması, bir kentsel alanın tasarımı veya bir kamu politikası planının üretilmesi.

1. İŞÇİLERİN ETKİN OLDUĞU BİR GEÇİŞ, ÖRGÜTLENME ÖZGÜRLÜĞÜ VE TOPLUMSAL MÜCADELE BAŞLAR

Başkalarıyla tartışmak ve etkileşim kurmak için bu alanı kullanabilirsiniz

Bu süreç hakkında

Örgütlenme özgürlüğü, protesto ve sendikalaşma hakkı olmadan, işçiler dönüşümün karşısında eli kolu bağlı kalacaktır. İşte bu nedenle örgütlenme özgürlüğü iklim değişikliğine karşı geliştirilen çözümlerden biridir. İşçi hakları örgütleri ve sendikalar, araştırma, savunuculuk, işyerinde farkındalık yaratma, afet sonrası temizlik çalışmalarında işçileri destekleme ve iklim konusunda topluluklarla etkileşim kurma yoluyla doğrudan işçilerle temas kurmakta ve Adil Geçiş için harekete geçmektedir. Sendikalar ayrıca iklim konularında işverenlerle pazarlık yapmaktadır. Sendikaların Adil Geçiş için yürüttüğü çalışmalar, sendikaların kapatılması ve işçi örgütlerinin baskı altına alınması, işçi liderlerinin hedef alınması ve teknokratik karar alma süreçleri, mevcut politika ve uygulamalar ile işçilerin doğrudan deneyimleri arasındaki uçurum nedeniyle tehdit altındadır.

İşçi merkezli bir geçişi mümkün kılmak için, işçiler iklim planlamasına liderlik edebilmeli, örgütlenebilmeli ve toplu pazarlık yapabilmelidir; sendikalar iklim geçişiyle ilgili kararlar alınırken masada kapsayıcı, ayrım gözetmeyen ve katılımcı bir konuma sahip olmalıdır ve işçiler yeni üretim modellerine doğru itici bir güç olmak için gereken bilgi, beceri ve yasal desteğe erişimle donatılmalıdır.

Toplu iş sözleşmeleri uygulanmalı ve şirketler, faaliyetlerinden kaynaklanan ekolojik zarar da dahil olmak üzere, insan ve işçi hakları ihlallerinden sorumlu tutulmalıdır.

İşçi örgütleri ve toplulukları, yakın tehlike karşısında tüm işçi hakları ve insan hakları ihlallerini protesto etme ve muhalefet etme haklarını kullanabilmeli ve hükümetlerine değişim çağrısında bulunabilmelidir. Ancak, moda şirketleri çoğu zaman işçileri, toplulukları ve çevreyi daha fazla sömürmek için çevre ve insan hakları aktivistlerine yönelik devlet baskısından faydalanmaktadır. Markalar, yatırım vaadi ve yer değiştirme tehdidi yoluyla uluslararası ve yerel düzeyde siyasi ve ekonomik baskı uygulamaktadır. Deneyimler, markaların güçlerini genellikle hükümetleri işçi ve çevre düzenlemelerini en aza indirmeleri yönünde etkilemek için kullandıklarını göstermektedir. Güç markalardan sendikalara, işçi örgütlerine ve vatandaşlara kaydırılmalıdır.